Przedstawiamy fragment bardzo ciekawego artykułu o pogańskich korzeniach Wielkanocy autorstwa Bartosza Wojdona.

Wielkanoc to najważniejsze święto dla Chrześcijan. Co roku obchodzone przez większość z nas niemalże całkowicie nieświadomie. W tym roku postanowiłem, że wcielę się w rolę historycznego detektywa. Wziąłem cyfrową lupę w dłoń i zacząłem szukać. Trafiłem na pierwsze źródło… czytam, czytam… BACH! Moja szczęka grzmotnęła ze zdziwienia o blat biurka i pozostała tak, aż do finalnej kropki w tym artykule.

W trakcie poszukiwań trafiłem na wielu autorów, powołujących się na informację z encyklopedii Britannica, dotyczącej tego, że w Biblii nie zawarto żadnych wytycznych w jaki sposób i czy w ogóle powinniśmy świętować Zmartwychwstanie Chrystusa. Faktycznie, początkowo pierwsi Chrześcijanie nie obchodzili pamiątki wydarzeń Wielkotygodniowych. Byli święcie przekonani, że ponowne nadejście Zbawiciela to tylko kwestia niedalekiej przyszłości. Jednakże lata mijały i z czasem przestano myśleć o rychłym zbawieniu i zaczęto budować Kościół. Świat wkroczył w chrześcijańskie wieki średnie pozostawiając za sobą starożytność wraz ze starymi Bogami.Pogańscy Bożkowie uchronili się od ognia i miecza misjonarzy, chowając się za fasadą chrześcijańskich symboli. Dzięki temu, anonimowo wiodą spokojne życie wśród Nas.

Skąd pochodzi nazwa Wielkanoc?

Polska nazwa święta upamiętniającego Noc, w czasie której Jezus zmartwychwstał, pokonując śmierć i Szatana jest oczywista, ale wyłącznie na pierwszy, chrześcijański rzut oka. W czasach pogańskich również obchodzono święto Wielkiej Nocy, ale miało ono związek z początkiem wiosny, którą uważano za rozpoczęcie nowego cyklu rocznego. W starożytności owe święto miało wymiar symbolicznie identyczny do naszego. Mianowicie odradzająca się po zimie przyroda, dzień zwyciężający nad nocą, ludzie naturalnie skojarzyli z zmartwychwstaniem oraz zwycięstwem życia nad śmiercią. W tym czasie także czczono bóstwa płodności i urodzaju. Nasi słowiańscy pradziadowie obchodzili w tym czasie święto Jaryły, natomiast na terenach bliskiego wschodu Syryjskiej Bogini Isztar, czy Astarte, czy jej anglosaskiego odpowiednika Easter…. STOP! Właśnie od jej imienia w języku angielskim nazwano święta Wielkanocne. Osobiście myślałem, że nazwa pochodzi z staroangielskiego i ma wyłącznie korzenie chrześcijańskie. Ale jak później się okazało to był dopiero szczyt góry lodowej.
Wielkanoc zwana jest również Paschą. Nazwa ta pośrednio pochodzi od żydowskiego święta, upamiętniającego ocalenie narodu wybranego od egipskich plag i ucieczki z niewoli. Ten fakt jest nam doskonale znany z lekcji religii. Warto cofnąć się jeszcze bardziej w czasie i przyjrzeć się dziejom sprzed Księgi Wyjścia. Na ziemiach Bliskiego Wschodu wśród plemion koczowników semickich również obchodzono Paschę, która wchodziła w skład święta Przaśników, które w tamtych czasach miało charakter ludowy, ściśle związany z początkiem wiosny, strzyżeniem i wypasem owiec na nowe pastwiska, ale także pierwszymi zbiorami roślin o krótkiej wegetacji.

Czas i miejsce akcji

Czytając Biblie możemy mieć problem z umiejscawianiem wydarzeń Wielkiego Tygodnia w czasie, ponieważ sami Ewangeliści nie do końca jasno o tym piszą. Według św. Mateusza. Ostatnia Wieczerza odbyła w pierwszy dzień Paschy, natomiast św. Jan pisze, że wtedy już ukrzyżowano Jezusa. Ostatecznie przyjęto wersję św. Jana ze względu na większą szczegółowość i symbolikę jego opisu wydarzeń wielkopiątkowych. Uznano, że Ostatnia Wieczerza była Paschą, lecz przygotowaną wcześniej, aby zdążyć przed ukrzyżowaniem.
Zastanawialiście się kiedyś, czemu święta Wielkanocne są ruchome? Zdarza się, że wypadają w marcu, ale równie dobrze pod koniec kwietnia. Dlaczego? Obchodzimy je w pierwszą niedzielę po pierwszej wiosennej pełni księżyca. Po raz kolejny, chciałoby się zapytać „dlaczego?”
Zacznijmy od początku…. Od zarania dziejów ludzkość uważa dzień pierwszej, wiosennej pełni księżyca za szczególny – oznaczał on początek wiosny. Jak już wcześniej wspomniałem, w czasach przed Mojżeszem Żydzi obchodzili wtedy Paschę, związaną z rytmem natury. Właśnie podczas tego święta Izraelici uciekli z Egiptu, przez co ten dzień nabrał religijnego znaczenia, o którym uczymy się dzisiaj w szkołach. Jest to według kalendarza żydowskiego 14 dzień (pełnia księżyca) miesiąca Nissan. Odpowiednika przełomu marca-kwietnia. Różnice między kalendarzem hebrajskim, a naszym gregoriańskim wynikają z tego, że nasz jest słoneczny, natomiast hebrajski księżycowy. Tak więc czemu nie obchodzimy świąt Paschy razem ze swoimi starszymi braćmi w wierze? Na soborze nicejskim w 325 roku postanowiono, że chrześcijańska Pascha będzie obchodzona w pierwszą niedzielę po pierwszej pełni księżyca. Przypuszcza się, że powód był zaprawdę „szczytny” Chodziło o to, żeby oba święta nigdy nie wystąpiły w jeden dzień i abyśmy nigdy nie świętowali z „zabójcami Jezusa”.
Z czasem następowała ekspansja chrześcijaństwa w Europie, docierała do plemion pogańskich, w tym do naszych pradziadów. Jak wiadomo, nie przyjęli nowej religii z entuzjazmem. Człowiek od zarania dziejów niechętnie przyjmuje zmiany. Jednak Kościół i na to znalazł rozwiązanie. Pierwsze siłowe – Ogień i Miecz, ale również dyplomatyczne w postaci kompromisu. Papież Grzegorz Wielki dał wytyczne krzewicielom nowej wiary, aby nie niszczyli kultury i świątyń pogańskich tylko je adaptowali. Według wielu autorów moich źródeł, tym samym został złamany nakaz św. Piotra z listu do Koryntian, aby nie mieszać nauk Jezusa ze starymi religiami.

Jak już wcześniej wspomniałem w tym samym czasie obchodzono szereg świąt związanych z wiosną o podobnej symbolice – umierania i odradzania się. Słowianie w tym czasie, w połowie marca obchodzili Tydzień Jaryły, w Grecji trwały siedmiodniowe Adonie, Izrealici przed i po Wyjściu z Egiptu obchodzili również tygodniowe święto Przaśników. Zauważmy, że wszystkie te święta trwają dokładnie 7 dni podobnie jak nasz Wielki Tydzień. Dodatkowo w przypadku słowiańskiego i greckiego odpowiedników, mają one bardzo podobny charakter do naszej Wielkiejnocy. W czasie ich trwania Adonis i Jaryło odradzali się, lub umierali. Przypadek? Nie sądzę.

Pogański koszyczek

Nie zastanawialiście się, jakim cudem szarak stał się symbolem świąt Wielkanocnych? Co oznaczają Pisanki? Czemu w ogóle w Wielką Sobotę udajemy się do Kościoła ze święconką? Dla mnie koszyczek od zawsze był zagadką.

Chcesz przeczytać całość ? Kliknij na ten link: http://kursnawschod.pl/wschod/chcielibyscie-wiedziec-wielkanocy-boicie-sie-zapytac-ksiedza/

Zdjęcie oraz źródło artykułu pochodzi ze strony: http://kursnawschod.pl/